Ο λουκουμάς
Κάποιοι λένε ότι μέσα από τη τρύπα, στη μέση του λουκουμά, μπορούν να δουν τη ζυγαριά τους να κλαίει. Άλλοι πάλι λένε ότι αυτή η τρύπα είναι περιττή και δεν θα έπρεπε να υπήρχε.
Υπάρχουν και άλλοι που κοιτάζοντας μέσα από αυτή και όσο μεγαλώνει, αισθάνονται μια κατάθλιψη. Και γιατί τελειώνει ο λουκουμάς αλλά και γιατί με την πρώτη μπουκιά τελείωσε η δίαιτα τους. Σίγουρα όμως αυτή η τρύπα είναι το μόνο σημείο που έχει μηδέν θερμίδες.
Flashback.
Σε ένα πολύ πολύ μακρινό γαλαξία, χιλιάδες χρόνια πίσω, σε μια παραλία, ένα μικρό παιδί έκλαιγε με αναφιλητά παρακαλώντας την μητέρα του να του αγοράσει ένα λουκουμά. Και επειδή έκλαιγε και άσχημα, πάντα είχε επιτυχία η προσπάθεια του. Βέβαια το κλάμα συνέχιζε και μετά γιατί είτε έπρεπε να το μοιραστεί με κάποιον (αυτή η μικρή αδερφή από τότε ήταν πρόβλημα στη ζωή μου) είτε γιατί με ένα μαγικό τρόπο κατάφερνε ένα κομμάτι του να βρεθεί στην άμμο. (τόσο αφράτος ήταν).
Τα χρόνια πέρασαν και το παιδί μεγάλωσε και μετακόμισε σε μία μεγάλη πόλη για να σπουδάσει. Και επειδή τα πράγματα ήταν Ζόρικα (με το Ζ τεράστιο παρακαλώ) στη σχολή, σε κάθε εξεταστική έπεφτε απομόνωση και πείνα. Γιατί από το διάβασμα ξέχναγε να φάει. Και τότε ανακάλυψε τις μαγικές λέξεις Κουλουράδικο Μελενίκου. Εκεί που πήγαινε για φωτοτυπίες υπήρχε ένα κουλουράδικο που έκανε και ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΣ. Σαν αυτό που έτρωγε στη παραλία. Και μάλιστα ήταν φτηνοί και φρεσκότατοι. Και κάθε βράδυ σαν τους βρικόλακες βρίσκονταν εκεί με τους άλλους φίλους (μόνο βράδυ δούλευαν) και έτρωγαν ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΣ ή πιο συχνά τα φτηνότερα κουλούρια.
Αν και δεν ήταν ιδιαίτερα ακριβοί, να ναι καλά άνθρωπος, που καταλάβαινε και τη πείνα μας αλλά και τις λίγες δραχμές που είχαμε. (δραχμή, αρχαίο νόμισμα της Ελλάδος) Και με ένα μικρό ποσό (δεν θυμάμαι πόσο, είπαμε χιλιάδες χρόνια πίσω) αγόραζαν μια σακούλα με 3-5 ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΣ γεμάτους ζάχαρη.
Στεκόμασταν στη σειρά στην πόρτα και μας έδινε την παραγγελία. Μέχρι που μια μέρα που έκανε κρύο (ίσως ήταν η μέρα που του έπεσε η μύτη από το πολύ κρύο) μπήκε μέσα. Και είδε το μεγάλο καζάνι που ΤΗΓΑΝΙΖΑΝ τους ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΣ. Με λάδι που φυσικά δεν άλλαζαν κάθε μέρα. Και σοκαρίστηκε όταν είδε ότι αφού τους σούρωναν καλά, τους έβαζαν τη πλαστική σακούλα και έβαζαν ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΣΕΣΟΥΛΑ ζάχαρη. Και τότε κατάλαβε.
Η πικρή γλυκιά αλήθεια
Ναι αυτό το θεσπέσιο και χορταστικό (μπούκωνες στον τρίτο) έδεσμα έχει και πολύ λάδι και πολλά λιπαρά και πολύ ζάχαρη (μέσα έξω). Και δικαιολογημένα κάποιοι βλέπουν μέσα από τη τρύπα του τη ζυγαριά τους να κλαίει. Σίγουρα όμως, και εδώ αρχίζουμε να σοβαρευόμαστε, το τέλος της δίαιτας. Ναι είναι μια μικρή θερμιδική βόμβα αλλά ξεκάθαρα και να είμαστε λίγο τίμιοι, αν φάτε ένα, δεν ήρθε η καταστροφή. Έχει τις θερμίδες του (περίπου 250-300) και τα λιπαρά του (κάπου 40-45%) αλλά και τη ζάχαρή του (μέσα έξω κατά το δοκούν).
Βέβαια το πρόβλημα είναι ότι στη παραλία μπορεί να μας διψάσει. Η ζάχαρη και τα λιπαρά του θα ζητήσουν νερό. Και αν είμαστε διψασμένοι μάλλον θα επιδεινώσει τη κατάστασή μας. Οπότε ας προσέξουμε διπλά.
Άλλο η εξαίρεση και άλλο ο κανόνας
Αλλά σε κάθε περίπτωση είναι κάτι που αποτελεί μια διατροφική ΕΞΑΙΡΕΣΗ και όχι ένα καθημερινό κανόνα. Και καλό είναι όποιος έχει συχνά τέτοιες απολαύσεις να σταματήσει να αναρωτιέται, «τι είναι αυτό που με παχαίνει».
ΥΓ κάτι αντίστοιχο χωρίς να είναι τηγανισμένο, ήταν και το ψωμί με βούτυρο και ζάχαρη που κατανάλωναν μεταπολεμικά πολλά παιδιά για να ξεπεράσουν τον υποσιτισμό.(περίπου 800) και τα λιπαρά του (κάπου 40-45%) αλλά και τη ζάχαρή του (μέσα έξω κατά το δοκούν).
Άλλο η εξαίρεση και άλλο ο κανόνας
