Θα τα καταφέρει;

Κάθε φορά που ξεκινάει μια συνεργασία, υπάρχουν δύο ερωτήσεις που απευθύνω στους διαιτώμενους. Η πρώτη είναι η τυπική, “τι θα μπορούσα να κάνω για σένα”. Μια απλή ερώτηση για να ξεκινήσει η συζήτηση. Για το ποιους στόχους έχει, τα θέλω του αλλά και τι πιστεύει ότι είναι οι προτεραιότητές του.

Η πιο συνηθισμένη απάντηση είναι το “να χάσω κιλά”. Και είναι σχεδόν αυτονόητη αυτή η απάντηση μιας και για πολλούς η επίτευξη του στόχου σχετίζεται με την ένδειξη στη ζυγαριά.

Η απάντηση

Στη περίπτωση της νεαρής φίλης η απάντησή της με αιφνιδίασε. “Θέλω να τα αλλάξω όλα”. Δεν κρύβω ότι ήταν η πρώτη φορά που μου απάντησαν με αυτό το τρόπο. Απόλυτα, κατηγορηματικά και με αυτό το τρόπο. Όταν προχώρησε η συζήτηση αυτό που έκφρασε ήταν η ανάγκη της για μια ανατροπή, όχι μια απλή εφηβική επανάσταση εναντίωση στη καθημερινότητά της. Αλλά η βαθιά ανάγκη της να πάρει τον έλεγχο στη ζωή της, στο φαγητό της, στον τρόπο που σκέφτεται αλλά το κυριότερο να διώξει το φόβο.

Όχι το φόβο για τα κιλά ή για τον κοινωνικό στιγματισμό. Ούτε το φόβο που μπορεί να νιώσει μια νέα γυναίκα που πηγαίνει σε κάποιο κατάστημα να αγοράσει ένα ρούχο. Ούτε καν το φόβο για το αν θα την κοιτάξουν υποτιμητικά όταν πάει στη παραλία. Ήθελε να διώξει το φόβο που είχε ριζώσει μέσα της για την τροφή. Που κάθε φορά που κατανάλωνε κάτι υπολόγιζε και σκεφτόταν τι συνέπειες θα μπορούσε να είχε αυτό στην εικόνα της, στο σώμα της, στη διάθεσή της. Γιατί έτσι έμαθε και έτσι σκέφτονταν το περιβάλλον της, ο περίγυρός της.

Τι πέτυχε

Συμφιλιώθηκε με το φαγητό. κατανόησε (αρχικά) του πως πρέπει να κινηθεί με τα γεύματα της, διέγραψε όλες τις μεγάλες λίστες με απαγορευμένα φαγητά που είχε φτιάξει στο μυαλό της και προχώρησε με θετικές αποφάσεις. Βάζοντας χρώμα στη διατροφή της, χαράζοντας τα όρια της και επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση με τη τροφή. Τι λέτε; Θα τα καταφέρει;

Εσείς;