To cheat or not to cheat?

To cheat or not to cheat? (Να κλέψω ή να μην κλέψω;)

Θα απαντήσω ξεκάθαρα, δεν το χρειάζεσαι. Και όχι γιατί είναι κάτι απαγορευμένο αλλά γιατί είναι κάτι που πραγματικα δεν υπάρχει.

Θα ξεκινήσω από τα βασικά.  

Τρώμε για να πάρουμε τα θρεπτικά συστατικά που χρειαζόμαστε αλλά και για να απολαύσουμε το φαγητό. Το φαγητό είναι κομμάτι της κοινωνικής ζωής. Βρισκόμαστε με ανθρώπους σε διάφορες περιστάσεις  και απολαμβάνουμε το φαγητό μαζί τους. 

Αν νομίζετε ότι ένα πλούσιο γεύμα που θα προκύψει μια φορά στις τόσες μπορεί να σας παχύνει ή να αυξήσει από μόνο του το σωματικό λίπος τότε λυπάμαι κάνετε λάθος. Θα πρέπει για πολλές μέρες και συστηματικά να υπερβαίνετε το επίπεδο κατανάλωσης ενέργειας για να βάλετε λίπος.

Αυτό που συνήθως βλέπετε μετά από μια μέρα με λίγο φαγητό παραπάνω ή μετά από ένα πλούσιο γεύμα πιθανότατα είναι ένα φούσκωμα από την ποσότητα της τροφής, μία μικρή αύξηση του νερού από το παραπάνω αλάτι ή ακόμα και μια αύξηση νερού επειδή αυξήθηκαν οι απλοί υδατάνθρακες που καταναλώσατε.

Όχι δεν παχύνατε, απλά βαρύνατε. Και αυτό το κάτι τι παραπάνω με μια προσεκτική και μελετημένη επόμενη (ή επόμενες μέρες) χωρίς στέρηση και ασιτία, θα διορθωθεί.

Και ποιο είναι το  πρόβλημα με το cheat day ή cheat meal;

Ένα πρόγραμμα διατροφής έχει και σαν σκοπό να διαμορφώσει μια άλλη διατροφική συμπεριφορά. Όχι μέσα από απαγορεύσεις ή αποκλεισμούς αλλά ορίζοντας ένα νέο πλαίσιο και διαμορφώνοντας μια άλλη σχέση με το φαγητό.

Ναι το φαγητό είναι τροφή και απόλαυση. Αλλά σίγουρα δεν είναι και εργαλείο διαχείρισης συναισθημάτων και καταστάσεων. Πόσο δε πολύ περισσότερο αιτία πρόκλησης ενοχής ή απογοήτευσης. Και πολλές φορές το υπερφαγικό επεισόδιο μέσα από ένα cheat (γεύμα ή μέρα δεν έχει σημασία) γεννάει ενοχές και τρέφει την απογοήτευση.

Τι προτείνω για το cheat meal

Κάθε πράγμα στον καιρό του.  Και έτσι με το πρόγραμμα διατροφής. Στα πρώτα βήματα, μια πιο ορισμένη διατροφική προσέγγιση μας βοηθάει να αναγνωρίσουμε λάθη σε συμπεριφορές και ίσως και λάθος αντιδράσεις σε καταστάσεις ή συνθήκες της καθημερινότητας. Και μιλάω για απλά πράγματα. Φαγητό στο πόδι, απουσία φρούτων, ανύπαρκτη σαλάτα στο τραπέζι, φαγητό μπροστά στη τηλεόραση, καταφυγή στο φαγητό ακόμα και όταν απλά βαριόμαστε. Θέλει χρόνο (και κουράγιο) να αναγνωρίσεις τα λάθη σου και να αναπτύξεις μηχανισμούς αντίστασης σε αυτά.

Όταν όμως έχει μπει το πλαίσιο και έχει γίνει τρόπος ζωής μια διαφορετική ροή στη  κατανάλωση του φαγητού, τότε κάποιος εύκολα μπορεί να προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω. Να εντάξει ένα πλούσιο γεύμα στη  διάρκεια της εβδομάδας. Και να διαχειριστεί το υπόλοιπο φαγητό (της μέρας ή της εβδομάδας) με ένα κανονικό τρόπο χωρίς να καταφύγει σε ασιτία ή διατροφικές ακρότητες. 

Όχι δεν είναι κλεψιά να απολαύσεις ένα φαγητό ή να χαλαρώσεις το πρόγραμμά σου μια μέρα. Γνωρίζοντας τα όρια σου και έχοντας από πριν προετοιμάσει την επόμενη μέρα. 

Οι κίνδυνοι toy cheat meal /day.

Ναι υπάρχουν και αυτοί. Της υποτροπής αλλά και της αποδιοργάνωσης. Όμως οι κίνδυνοι υπάρχουν ακόμα και όταν δεν υφίσταται το cheat. Θα έλεγα πιθανότατα ότι και ο στόχος ή το κίνητρο μπορεί να μην είναι καλά θεμελιωμένο. Γιατί μπαίνει σε μια προσπάθεια για να διορθώσεις πράγματα όχι για να φτάσεις στο να απολαύσεις το cheat. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που το δουλεύουμε στην διάρκεια της προσπάθειας βιωματικά. Κάθε λάθος έχει τη δική του βαρύτητα και αξία. Αλλά και το δικό του δίδαγμα να προσφέρει.

Και για το τέλος 

Μην εστιάσετε στο πότε και πως θα “κλέψετε” στη διατροφή σας και στη δίαιτά σας. Προσανατολιστείτε στο πως θα οργανώσετε καλύτερα το ευρύτερο διατροφικό σας πλάνο. Εντάσσοντας όλες τις τροφές και οργανώνοντας το εβδομαδιαίο σας πρόγραμμα φαγητού. Αλλά για αυτό σίγουρα θα χρειαστείτε τη βοήθεια επιστήμονα διαιτολόγου και όχι την παρέμβαση ενός ψευτοειδικού της διατροφής, από αυτούς που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.